ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
Ο Βασίλης Αγγελής γεννήθηκε το 1937 στην Κορωνίδα της Νάξου. Από τριώ χρονών δούλευε στα χωράφια και από 12 σε νταμάρι, κάνοντας κάθε είδους δουλειά για να ζήσει τίμια. Τα βράδυα μπόρεσε να ασχοληθεί με τις Καλές Τέχνες. Είχε παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής (Σολφέζ και Θεωρητικά). Συμμετείχε στη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων για τέσσερα χρόνια, αλλά απολύθηκε για πολιτικούς λόγους. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά και ποιήματά του στα ισπανικά. Πέθανε το 1998.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:
Κραυγές μιας προδομένης γενιάς, ποιήματα, Αθήνα 1981
Ένα κόκκινο περιστέρι, ποιήματα, Αθήνα 1985
Ποίηση Ι, Αθήνα 1986
Αιχμάλωτη πολιτεία, Ποίηση της Λευτεριάς και της Αγάπης και ζωγραφική, Αθήνα 1979-1987
Ποίηση 1979-1987 και ζωγραφική, Αθήνα 1987
Οι σταλαχτίτες, ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής, Αθήνα 1988
Δεν υπάρχει άλλη δόξα ( ποιητικό ), Αθήνα 1989
Ποίηση ΙΙ και πίνακες ζωγραφικής, Αθήνα 1990
Η πολιτεία των ποιητών, ποιήματα, Αθήνα 1991
Πύρινες αστραπές, ποιήματα, Αθήνα 1992
Επιλογή ποιημάτων 1989-1992, Αθήνα 1992
Μενεξεδένιες πολιτείες, ποιήματα, Αθήνα 1992
Ο τζόγος, Αθήνα 1994.
Αρκετά ποιήματα του Βασίλη Αγγελή έχουν περιληφθεί και στους ετήσιους συλλογικούς τόμους "Πολύπτυχο", που εκδίδονταν τη δεκαετία Ι990-2000 με επιμέλεια του λογοτέχνη Ευάγγελου Ρόζου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Α.Π., Βασίλη Αγγελή,, Ποίηση και Ζωγραφική,Αθάνα, 1987, περ. "Μαρξιστική Συσπείρωση", τευχ. 16,, Δεκέμβρης-Γενάρης 1988, σελ. 33.
Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου, Βασίλης Αγγελής: Το μεθύσι της Ποίησης με το κρασί της Επανάστασης, περ. "Μοριάς", τευχ. 53, Γενάρης-Μάρτης 2000, σελ. 32 επ.
Κώστα Βαλέτα, Βασίλη Αγγελή, Επιλογή Ποιημάτων 1980-1992, περ. Ραδιοτηλεόραση,
Κώστα Βαλέτα, Βασίλη Αγγελή , Μενεξεδένιες Πολιτείες, οίηση,, εκδ. "Διογένης", περ. Ραδιοτηλεόραση.
(Τα δύο τελευταία λήμματα αναδημοσιεύονται στο τελευταίο βιβλίο του ποιητή "Ο Τζόγος", Αθήνα 1994.
ΟΝΕΙΡΟ
Ω, μάνα γιατί μου το
έκανες αυτό; Γιατί με
ξύπναγες; Δεν ξέρεις
μάνα πως μόνο στα όνειρά
μου Ζω;
Έβλεπα φωτεινούς φάρους,
φωτεινούς δρόμου, ουρανό
χωρίς το μαύρο σύννεφο.
Έβλεπα πρόσωπα χαμογελαστά
χωρίς αρχόντους, χωρίς
Ζητιάνους, χωρίς χωροφυλάκους,
χωρίς χαφιέδες.
Έβλεπα κορίτσια και αγόρια
που έμοιαζαν με ελάφια και...
...πετούσαν... και φιλιούνταν
και φιλιούνταν.
Μάνα ν' αργείς να με ξυπνάς
γιατί το ξέρεις πως μόνο στα
όνειρά μου Ζω.
ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΗΝΤΑ
Μόνος κι έρημος, μη έχοντας
που να γείρω το κεφάλι μου,
ξενύχταγα στους δρόμους της
Αθήνας, μα δεν υποτάχτηκα!
Πολλές φορές έκανα και δέκα
μέρες νηστικός, μες τους
παγωμένους δρόμους της Αθήνας,
μα δεν υποτάχτηκα!
Μήνες και μήνες έδινα παρών
στο δέκατο έκτο και όγδοο
παράρτημα ασφάλειας, μα δεν
υποτάχτηκα!
Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια
και 'γω περπατάω ακόμα στους
παγωμένους δρόμους της Αθήνας
και προσμένω από σένα, σύντροφε,
ένα μήνυμα μια σου λέξη, λίγο
φως. Τα μαλλιά μου και τα γένια
μου, έγιναν ανθισμένες αμυγδαλιές,
και 'γω εξακολουθώ να περπατάω,
μόνος κι έρημος στους δρόμους της
Αθήνας μα δεν υποτάχτηκα.
ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΕΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ
Εκείνος 69 ετών
( στο κρεβάτι κάποιου Νοσοκομείου )
έχει μετρητά και καταθέσεις.
Έχει δύο εργοστάσια πήρε
γυναίκα νέα - μόλις 30 ετών
έχουν ένα αγόρι πέντε ετών και
ένα κορίτσι τριών ετών.
Στα νειάτα του πούλησε
την ψυχή του και στο
διάβολο προκειμένου
να πετύχει και "πέτυχε"
όταν ήθελε χαμομηλάκι.
Και πριν το τέλος λέει
στη γυναίκα του:
"Υπόφερα στη ζωή
αλλά ευτυχώς πεθαίνω
ικανοποιημένος, γιατί
έκανα απογόνους να με
κληρονομήσουν"!!..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ΟΤΑΝ...
Αν είναι όπως λεν "Οι
νεκροί με τους νεκρούς
και οι ζωντανοί με τους
ζωντανούς" εγώ βάζω
τον εαυτό μου με τους
νεκρούς - όταν βρίσκεσαι
μακριά μου.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
Καθημερινά και απαραίτητα
λεηλατείσαι, και οι καθημερινές
ίδιες κινήσεις που σε
αλλοτρίωσαν,
αλλοτρίωσαν την άλλοτε περήφανη
και ρωμαλέα ψυχή σου.
Το πρωί στο μεροκάματο,
το βράδυ στο καφενείο,
άθλιο πορνείο της ψυχής σου.
Και τι να πεις στο καφενείο;
Άθλιες και τιποτένιες
κουβέντες και κοινοτοπίες!
Εξάρτημα μια μηχανής,
χωρίς να σκέπτεσαι!
Σου πήραν και σκότωσαν
την όαση της παιδικής ψυχής!
Και σκότωσαν τα παιδικά
όνειρά σου!
Και η ζωή, πάει έφυγε,
χωρίς να νιώσεις και να
καταλάβεις, τι είναι ζωή!!
ΤΗΣ ΣΟΥΛΑΣ
Καιρός η μάχη να δοθεί
σ' όλα τα μέτωπα τώρα πια,
η φρίκη είναι εδώ
έχω το στυλό.
Το μελάνι και το άσπρο
χαρτί απέναντι στων
όπλων την βοή.
Οι αντίπαλοι έχουν
τις σφαίρες εμείς έχουμε
το χαρτί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου