Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ Ή ΠΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
γράφει ο Νίκος Σουβατζής Βρισκόμαστε στο 1992. Μερικούς μήνες πριν έχουν κυκλοφορήσει οι «Γραμμές των οριζόντων» του Θάνου Μικρούτσικου, σε ποίηση Νίκου Καββαδία. Εγώ, έφηβος τότε, ακούω στο ραδιόφωνο τον Γουίλλυ με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ήταν ένα πρωτόγνωρο άκουσμα που αμέσως με μάγεψε. Ήταν μια παλιά ναυτική ιστορία που θα μπορούσαμε να ακούσουμε από έναν ηλικιωμένο ναυτικό. Οι στίχοι με ταξίδευαν νοσταλγικά στο παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα ακούγονταν πολύ σύγχρονοι. Χωρίς να έχω τότε καμία επαφή με την ποίηση, κατάλαβα ενστικτωδώς ότι αυτό που άκουγα ήταν ένα μελοποιημένο ποίημα. Λίγες μέρες μετά περνώντας έξω από ένα δισκοπωλείο είδα τον δίσκο στη βιτρίνα. Στο εξώφυλλο απεικονιζόταν ένα καράβι να πλέει στη θάλασσα. Αμέσως συνδέθηκαν στο μυαλό μου οι στίχοι του Γουίλλυ με την εικόνα του καραβιού. Αγόρασα τις «Γραμμές των οριζόντων», αλλά και τον «Σταυρό του νότου», που ήταν ο πρώτος δίσκος του Μικρούτσικου με μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία. Άκουγα τους δίσκο