ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ

Γράφει ο Νίκος Σουβατζής 

        Η καραντίνα, που επιβλήθηκε πρόσφατα ως μέσο αποτροπής της μετάδοσης του κορωνοϊού, έφερε στο μυαλό μου ένα ερώτημα που σίγουρα ούτε νέο ούτε πρωτότυπο είναι. Το ερώτημα είναι αν ο ποιητής, και εν γένει ο δημιουργός, χρειάζεται την απομόνωση για να εμπνευστεί και να δημιουργήσει ή αν πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή αλληλεπίδραση με την κοινωνία ώστε να αντιλαμβάνεται το κοινωνικό γίγνεσθαι και να το ενσωματώνει στο έργο του. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι καθόλου εύκολη καθώς πρέπει να ληφθούν υπόψιν διάφοροι παράγοντες όπως η προσωπικότητα του εκάστοτε ποιητή, το είδος της ποίησης που υπηρετεί, η εποχή του και οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν. Κατά τη γνώμη μου ένας ποιητής χρειάζεται και τα δύο. Εφόσον η ποίησή του απευθύνεται στην κοινωνία και όχι στον εαυτό του είναι απαραίτητη η συμμετοχή του στην κοινωνική ζωή και η επίγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας, παράλληλα όμως χρειάζεται κάποιες περιόδους ή έστω κάποιες ώρες μέσα στη μέρα που μέσα στη μοναξιά και τη σιωπή θα κατασταλάξουν μέσα του βιώματα και σκέψεις ώστε να μετατραπούν σε ποίηση.

       Η καραντίνα ανέτρεψε βίαια την καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων. Έπρεπε να σταματήσουν την εργασία τους, τις εξόδους τους, τις συναντήσεις με συγγενείς και φίλους και να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα. Παράλληλα παρακολουθούσαν καθημερινά τον θλιβερό απολογισμό που συνεχώς ανέβαινε. Και ως γεγονός και ως βίωμα μάς ανάγκασε να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας με τους γύρω μας, να αναγνωρίσουμε την αξία απλών καθημερινών πραγμάτων, να σκεφτούμε και να λειτουργήσουμε υπό νέες, πρωτόγνωρες συνθήκες. Όπως ήταν φυσικό η καραντίνα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς ποιητές. Παράλληλα διοργανώθηκαν ποιητικοί διαγωνισμοί και λογοτεχνικές δράσεις με θέμα την καραντίνα με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Εκδηλώσεις που δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθούν έδωσαν τη θέση τους σε διαδικτυακές αναγνώσεις και συζητήσεις. Αν μαζί με όλα αυτά συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η παραμονή στο σπίτι ευνοεί τη γραφή και την ανάγνωση, θα λέγαμε ότι η περίοδος της καραντίνας ήταν ιδιαίτερα γόνιμη για την ποίηση. Και για να επανέλθω στο θέμα της χρησιμότητας της ποίησης που έθιξα σε παλιότερο κείμενό μου, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κατέφυγαν σε βιβλία και ταινίες για να περάσουν τις ατέλειωτες ώρες της καραντίνας, σίγουρα αναγνώρισαν τη χρησιμότητα της ποίησης, της λογοτεχνίας εν γένει και της τέχνης.