ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ 1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ   ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:  Η Βικτωρία Θεοδώρου (1926-2019) γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης το 1926, κόρη πλανόδιου αγιογράφου από τη Σερβία. O πρόωρος θάνατος του πατέρα της -ήταν μόλις οχτώ χρονών- και η φτώχεια της Xανιώτισσας μητέρας την υποχρέωσαν να μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο στο Hράκλειο. Στα δεκάπεντε της χρόνια διέκοψε τις σπουδές της για να πάρει μέρος στην Εθνική Aντίσταση. Mε την απελευθέρωση (1944) ήρθε στην Aθήνα, τέλειωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Φιλοσοφική σχολή (φιλολογικό τμήμα). Tον Mάιο του 1948, ξεκίνησε για τη Βικτωρία Θεοδώρου ο κύκλος των φυλακών και των εξοριών (Xίος, Tρίκερι, Mακρόνησος), μέχρι το 1952, οπότε επέστρεψε στην Aθήνα ως αδειούχος εξόριστη. Παρουσιάστηκε στα γράμματα από το περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης". Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 1957. Έκτοτε καλλιεργούσε την ποίηση, αλλά κυρίως συνεργαζόταν με πολλά περιοδικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Ποιήματα", "Eγκώμιο", "Kατώφλι και παράθυρο", &

Γράφει  ο Ειρηναίος Μαράκης              Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος «Όψεις του Χ.Φ. Λάβκραφτ» και με βάση όσα αναφέρονται σε Επιστολές του μεταφρασμένες στα ελληνικά (από τον Βασίλη Καλλιπολίτη , εκδ. Αίολος, 1997/2018 ) παρουσιάσαμε θέσεις του συγγραφέα σχετικά με τον Χίτλερ και το Εβραϊκό ζήτημα. Θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο παρουσιάζοντας επιλεγμένα αποσπάσματα, τα οποία όχι μόνο αναδεικνύουν –όπως έχουμε ήδη σημειώσει– τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ του ιδεολόγου και του συγγραφέα αλλά και τις ρίζες του λαβκραφτιανού έργου. Οι ρατσιστικές ιδέες του συγγραφέα, που δεν περιορίζονται μόνο στους Εβραίους, η άρνηση του δημοκρατικού πολιτεύματος, του τύπου τουλάχιστον που υπήρξε στην εποχή του και η απέχθεια του για τον «λειτουργικό μοντερνισμό» έχουν την θέση τους στο έργο του, το καθορίζουν, θα λέγαμε, σχεδόν ολοκληρωτικά.      Όμως ο αναγνώστης διαβάζοντας τις Επιστολές θα διαπιστώσει ότι ο συγγραφέας τους παρά την συντηρητική του ιδιοσυγκρασία και παρά την φαινομενική απομόνωση