ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ALI ASLANI
Όρκο πήρα φοβερό Σαν το σκέφτηκα μια μέρα, όρκο πήρα φοβερό, από δω και πέρα, είπα, θα ρουφάω μόνο νερό. Μια φορά γεννιέται ο άντρας και πεθαίνει μια φορά, κι αν τον όρκο μου αθετήσω να με πείτε μασκαρά! Βγήκα για να περπατήσω πάνω – κάτω στα σκαλιά. Φίλοι γύρω απ’ τα τραπέζια, τίγκα τα κρασοπουλειά… στην υγειά μου στην υγειά σου, μια ρακί και δυο μεζέδες, μερακλήδικες παρέες που τα πίνουν στους μπαξέδες. Ναι άλλα εγώ είμαι άντρας, ορκισμένος σοβαρά, κόβω πέρα και δεν μπαίνω, τύφλα να ‘χουν τα ποτά: Πάει της θάλασσας η τρέλα, πάει του άλογου η σέλλα, πιο πολύ όμως πάει του άντρα, να μη φέρεται σαν βδέλλα! Συνεχίζω περπατάω, δεν ακούω, δεν απαντάω, κι όλοι οι φίλοι με κοιτάνε απορούν, δεν αποράω. Τον όρκο επαναλαμβάνω και τη μπέσα μου κρατάω, πέφτει η νύχτα, σκοταδιάζει, κάθομαι και σταματάω. Το σεργιάνι τελειώνει, και το στόμα μου σαλιώνει, πάνω από τη γλώσσα απλώνει μια γλυκιά γεύση που λιώνει. Η ναζιάρα η κανάτα, διάβολος να που να με πάρει! σαν μια γκόμενα ναζιάρα που μο