ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
Οι εποχές του χρόνου ήταν και είναι πάντα πηγή έμπνευσης για τους ποιητές. Τα ποιήματα, που ακολουθούν είναι αφιερωμένα στο φθινόπωρο. Ψάξαμε σε blogs και ανθολογίες και αλιεύσαμε τα πιο αντιπροσωπευτικά, κατά τη γνώμη μας ποιήματα. Άλλα χιλιοδημοσιευμένα και άλλα λιγότερο γνωστά. Κάποια, ίσως και να μην έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο ή ανήκουν σε ποιητές, που δεν γνωρίζουμε το έργο τους, αλλά τα συγκεκριμένα ποιήματα μας άρεσαν. Καλή ανάγνωση. Το φθινόπωρο Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά, γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει, κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά χορτάριασε παντέρημη και μόνη. Του σπίνου χάθηκε η γλυκειά λαλιά, φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι κι η σουσουράδα κάτω στην ακρογιαλιά δεν τρέχει, δεν πηδά, δεν καμαρώνει. Στης λυγαριάς τ' ολόξερο κλαδί, του φθινοπώρου φτωχικό παιδί, ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει. Με λόγια ταπεινά και σιγανά, μικρός προφήτης φτερωτός, μηνά την άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι. Γεώργιος Δροσίνης Οι γερανοί Φθινοπωρ