ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ 1

Το παρακάτω άτιτλο ποίημα, ενώ είναι πολύ έξυπνο και δυνατό δεν έχει γίνει γνωστό και ανήκει στην πρώτη ποιητική συλλογή της Κατερίνας Γώγου:  Αυτός εκεί  ο συγκεκριμένος άνθρωπος  είχε μια συγκεκριμένη ζωή  με συγκεκριμένες πράξεις.  Γι' αυτό και  η συγκεκριμένη κοινωνία  για το συγκεκριμένο σκοπό  τον καταδίκασε  σ' έναν αόριστο θάνατο. Από την ποιητική συλλογή "Τρία κλικ αριστερά" 

27 Ιουνίου 1906, 2 μ.μ.  Σαν το ’φεραν οι Xριστιανοί να το κρεμάσουν το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί, η μάνα του που στην κρεμάλα εκεί κοντά σέρνονταν και χτυπιούνταν μες στα χώματα κάτω απ’ τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο, πότε ούρλιαζε, και κραύγαζε σα λύκος, σα θηρίο και πότε εξαντλημένη η μάρτυσσα μοιρολογούσε «Δεκαφτά χρόνια μοναχά με τα ’ζησες, παιδί μου». Κι όταν το ανέβασαν την σκάλα της κρεμάλας κι επέρασάν το το σκοινί και το ’πνιξαν το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί, κ’ ελεεινά κρεμνιούνταν στο κενόν με τους σπασμούς της μαύρης του αγωνίας το εφηβικόν ωραία καμωμένο σώμα, η μάνα η μάρτυσσα κυλιούντανε στα χώματα και δεν μοιρολογούσε πια για χρόνια τώρα· «Δεκαφτά μέρες μοναχά», μοιρολογούσε, «δεκαφτά μέρες μοναχά σε χάρηκα, παιδί μου».  (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ          Ο Δημήτρης Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1927. Είναι ιστορικός και ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος.  Τα κυριότερα έργα του είναι:  1) Κοινωνικοί αγώνες στην Ελλάδα (1918-1936), τέσσερις τόμοι, Εναλλακτικές Εκδόσεις.  2) Παντελής Πουλιόπουλος. Ένας διανοούμενος επαναστάτης, Γλάρος, 1992.  3) Τα συνέδρια της ΓΣΕΕ, Προσκήνιο, 1997.  4) Η εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα, Προσκήνιο, 1999.  5) Το αόρατο εργοστάσιο της επανάστασης (1959-1962), Μαύρη Λίστα, 2001.       Το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ" συνεχίζοντας το αφιέρωμα στον Δημήτρη Λιβιεράτο δημοσιεύει σήμερα ένα ακόμα διήγημά του:  Από την τράπεζα και πέρα...         Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου κοντά 12 το μεσημέρι η Βούλα μπήκε στην τράπεζα της γειτονιάς. Σούφρωσε τα μούτρα της σαν είδε τη μεγάλη ουρά στα ταμεία. Κόλλησε στο τέλος λέγοντας:  -Τι είναι πάλι τούτη η συμφορά; Και πως περιμένουμε τώρα;  -Δυστυχώς πρέπει να κάνεις υπομονή, απάντησε το μπροστινό μι