ΕΝΑ ΤΟΛΜΗΡΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΙΗ΄ ΑΙΩΝΑ

Φίλησέ με όπου θέλεις 

Τί με θέλεις να σε πήσω; 
-Έλα εδώ να σε φιλήσω 
εις τα χείλη και τα φρύδια 
και των ομματιών τα φύλλα. 
-Δεν το στέργω, δεν το στέργω, 
άφες με, καλέ, να φεύγω. 
-Κόρη, κόρη χαϊδεμένη 
και ψυχή μ' αγαπημένη, 
η καρδιά μου πικραμένη 
και η γλώσσα μαραμένη. 
Έλα δω να σε φιλήσω 
την ψυχή μου να δροσίσω 
και τη γλώσσα μου να ψύξω 
και τα χείλη μου να βρέξω. 
-Φίλησέ με όπου θέλεις 
και ειπέ μου που υπάγεις, 
να σ' ακολουθήσω πίσω 
και να σε γλυκαγκαλιάσω 
ως αγόρι χαϊδεμένο 
και πολλά επαινεμένο. 

ΑΓΝΩΣΤΟΣ 

ΠΗΓΗ: ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΜΙΧΑΗΛ ΠΕΡΑΝΘΗ 

       Το παραπάνω διαλογικό ποίημα γράφτηκε κάπου μέσα στον ΙΗ' αιώνα από άγνωστο ποιητή και διασώθηκε από τον Αλέξανδρο Ελλάδιο. Πρόκειται για ποίημα, που κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα από τους νέους της εποχής και αν σκεφτούμε την εποχή, που γράφτηκε, είναι αρκετά τολμηρό. Ένας νεαρός πολιορκεί ερωτικά μια κοπέλα. Εκείνη στην αρχή αντιστέκεται με δυο στίχους, που δείχνουν θηλυκότητα και νάζι: "Δεν το στέργω, δεν το στέργω, / άφες με, καλέ, να φεύγω." Αλλά, το πιο τολμηρό σημείο του ποιήματος είναι, όταν, η κοπέλα δέχεται τον έρωτα του νέου και του απαντάει με το στίχο: "Φίλησέ με όπου θέλεις" σε μια εποχή, που η γυναίκα απαγορευόταν να ευχαριστιέται το σεξ. Άρα, το ποίημα είναι πολύ προοδευτικό για την εποχή του κι ίσως γι' αυτό ο ποιητής παραμένει άγνωστος. 

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ