ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ 1

Ο κόσμος σαν θεατρική παράσταση (*)        Βλέποντας τον κόσμο σαν θεατρική παράσταση η Ιφιγένεια στην Αυλίδα είναι για την ανθρωπολογία ό,τι ο βασιλιάς Οιδίποδας για την ψυχολογία: δραματική παρουσίαση μιας βασικής διαμάχης. Ενώ, όμως, στον βασιλιά Οιδίποδα είμαστε αντιμέτωποι με μια συγκινησιακή κρίση που ο Freud ανακάλυψε ότι είναι τυπική γιατί στέκεται απογυμνωμένη από τους περίπλοκους μηχανισμούς των πιο κρυφών συναισθημάτων μας, στο Ιφιγένεια στην Αυλίδα είμαστε αντιμέτωποι με μια οριακή κατάσταση, όπως ήταν, μεταξύ του κόσμου της ιεροτελεστίας και του κόσμου της τραγωδίας.        Από την άποψη των ωφελιμιστών οικονομολόγων ο Vilfredo Pareto είχε αναμφίβολα δίκιο να επιλέξει αυτό το επεισόδιο της θυσίας της Ιφιγένειας σαν ένα παράδειγμα τρελής συμπεριφοράς, αφού η αναχώρηση του ελληνικού στόλου για την Τροία ήταν εξαρτημένη από τις καιρικές συνθήκες και όχι από τη θυσία μιας αθώας παρθένου. Παρόμοια ο Δανός μυστικιστής Keirkegaard είχε δίκιο να καταδικάσει την θυσία της κόρης του

       Το ποίημα, που ακολουθεί αναφέρεται στα βάσανα των αδιόριστων εκπαιδευτικών και παρά το ότι γράφτηκε πολλά χρόνια πριν εξακολουθεί να είναι τραγικά επίκαιρο.  Ιδιαίτερο μάθημα  Με το μάθημα τούτο τη φτωχή μου τη ζήση  -δραχμές χίλιες μου δίναν-είχα πια ξασφαλίσει.  Στο φαΐ μου οχτακόσιες-μια ζωή μετρημένη-  για το νοίκι διακόσιες-καμαρούλα μια πήχη-  και για τ' άλλα, σκεφτόμουν, κάτι πάλι θα τύχει.  Ήταν κάποια κυρία κοσμική, καλεσμένη  στα μεγάλα σαλόνια κι είχε ανάγκη να ξέρει  για τον Όμηρο κάτι, για της Λέσβου τη λύρα,  στην κουβέντα της στίχους που και που ν' αναφέρει,  ν' απαγγέλλει Μαβίλη, Καβάφη, Πορφύρα.  Ένα μάθημα ακόμα κι η ζωή θάν' ωραία,  συλλογιόμουν. Στο τέλος, θα της μάθω κι αρχαία!  Όταν ξάφνου μου λέει: "Θα σας πάψω ένα μήνα.  Που καιρός για μελέτη, το Τριώδι έχει ανοίξει!  Ξενυχτώ κάθε βράδυ στους χορούς κολομπίνα,  και, θαρρώ, δεν σας έχω το κοστούμι μου δείξει.  Τι σουξέ πούχω κάνει!... Το πιο φίνο λαμέ!  Δεκαπέντε χιλιάδες μου κοστίζει