ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ 1

Βιογραφικό Σημείωμα  Ο Θανάσης Φωτιάδης γ εννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1921. Σπούδασε νομικά και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Αθήνα, όπου και πέθανε το 1989. Το 1945 εξέδωσε μαζί με τον Μανόλη Αναγνωστάκη, τον Κλείτο Κύρου, τον Πάνο Θασίτη, τον Θάνο Παπαδόπουλο κ.ά. το περιοδικό «Ξεκίνημα» του οποίου ήταν αρχισυντάκτης. Εξέδωσε ποιητικές συλλογές, αλλά και λαογραφικές μελέτες και γλωσσικά δοκίμια.   Εργογραφία:  «Νοτιές» (ποιήματα), 1943 «Πανοπλίες» (ποιήματα), 195 «Αντίσταση» (ποιήματα), 1945 «Ναυτικό φυλλάδιο» (ποιήματα), 1957 «Μυθολογικά σχέδια» (ποιήματα), 1960 «Διαδρομή» (συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων και μικρών πεζών της περιόδου 1940-1960), Αθήνα, 1964 «Το λιβάδι με τους μαργαρίτες», 1965 «Ένας θαυμάσιος περίπατος» (μικρά πεζά & ποιήματα), 1965 «Ληξίαρχος» (ποιήματα), Αθήνα, 1966 «Το περιβόλι με τους μαργαρίτες», 1966 «Ο στρατηγός Μακρυγιάννης κι ο Καραγκιόζης λαός» (θεατρικό έργο), 1970 «Ο μηλότοπος» (πεζά ποιήματα), 1980 ΠΗΓΗ: Translatum  Ζητώ ένα μικρούλη

ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ           Πολλοί είναι αυτοί, που στα εφηβικά τους χρόνια νοιώθουν την ανάγκη να διαχύσουν τα συναισθήματά τους στα καλούπια των στίχων. Μεγαλώνοντας, η σκληρή πραγματικότητα πνίγει ή επικαλύπτει τα συναισθήματα, στίχοι δεν γράφονται πια και οι τελευταίοι που γράφτηκαν, κιτρινίζουν σε κάποιο συρτάρι, άλλοτε ξεχασμένοι και άλλοτε σαν μυστικά φυλαγμένο αποδεικτικό στοιχείο «νεανικού αμαρτήματος».      Είναι και κάποιες στιγμές, που απεγνωσμένα γυρεύουμε διαφυγή από τη διακεκαυμένη ζώνη της καθημερινής ρουτίνας και της πεζής πραγματικότητας. Λίγες είναι οι στιγμές αυτές και γίνονται, όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και λιγότερες, αφού, τελικά η αφομοιωτική ικανότητα της σκληρής και πεζής αυτής πραγματικότητας μας μεταβάλλει αργά ή γρήγορα, ανάλογα με την ικανότητα αντίστασης του καθένα μας, -ευελιξία την αποκαλούμε κατ’ ευφημισμόν- σε τυποποιημένα νευρόσπαστα, έτοιμα να εκτελέσουν με ακρίβεια κάθε τι, που αυτή επιτάσσει.      Σ’ αυτές, λοιπόν, τις ελάχιστες στιγμές,

Μπήκα σ' ένα κατάστημα  Μπήκα σ' ένα κατάστημα δίσκων και ζήτησα                           τη Nathalie  ποιάναι η κυρία δεν την ξέρω ψιθύρισε  η μια στην άλλη πωλήτρια και χαχάνισε  σταχτί σκούρο χάχανο από βαρύ τσιγάρο και  σκληρό ποτό σε δωμάτιο σκυλάδικου τα  ξημερώματα Posters διασήμων ποδοσφαιριστών                          τη Nathalie  με τον Ζιλμπέρ Μπεκό συνέχισα μη δίνοντας  σημασία με περιεργάστηκαν όπως προϊστορικό  τέρας αργοκύλησαν οι στιγμές σαν γεωλογικοί  αιώνες κάτι έχω ακουστά ψέλλισε η άλλη  τις έφερα σε δύσκολη θέση σκέφτηκα  ζήτησα συγγνώμη χιόνιζε ακόμα la place  rouge etait blance a cote de moi  pleurait                    Nathalie                                          γερασμένη  ακουμπώντας στο άγαλμα του Μαγιακόβσκι  σακατεμένη από νόρμες και πεντάχρονα σχέδια.  Μετανάστες  Κοιτάξτε τους την ώρα που σχολάνε οι φάμπρικες  προχωράνε με βαρύ κουρασμένο βήμα και τα  κορμιά τους γερμένα προς την μεριά της πατρίδας                          δέντρα μαστιγωμέ